บทที่ 423 “คุณคือทั้งหมดที่ฉันเหลืออยู่”

เอเวลินหลับตาลงแล้วยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้เขาหยุดพูด "เอาล่ะ ฉันเหนื่อยแล้ว"

"มันจะไม่สำคัญได้ยังไงกัน เธอไม่โกรธแค้นฉันเรื่องนั้นบ้างเลยเหรอ" เอ็ดเวิร์ดกระวนกระวายจนเหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผาก ลมหายใจก็หนักหน่วงขึ้น

"เรื่องที่ฉันแค้นคุณมันมีมากกว่านั้นเสียอีก"

เอ็ดเวิร์ดรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก กำนิ้วแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ