#Chapter 87 - เอลล่าวิ่งหนี

"พระแม่เจ้า โคร่า ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย" ฉันครวญครางพลางซุกหน้าลงในมือ "ฉันคิดมาตลอดว่าซินแคลร์ดีเกินจริง มันไม่มีสัญญาณเตือนอะไรที่ชัดเจนไปกว่านี้อีกแล้ว แต่ฉันกลับเพิกเฉย ฉันปล่อยให้เขาทุ่มเทรักฉันและเชื่อทุกคำหลอกลวงที่หลุดออกมาจากปากเขา"

ฉันนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นของพี่สาว โยกตัวไปมาบนเก้าอี้ขณะที่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ