บทที่ 10

ไบรสัน

เธอฮัมเพลงอย่างมีความสุข ซึ่งผมเดาว่าน่าจะมาจากโลกมนุษย์ ขณะที่ผมสอดส่องหาภัยอันตราย ผมมองลงไปที่เธอที่กระโดดโลดเต้นอย่างร่าเริงข้างๆ ผมในแสงจันทร์ซีดๆ เธอดูมีความสุขมากที่ได้เดินทางกับผม แม้ว่าผมจะเดินช้าๆ เพื่อให้เธอที่ตัวเล็กตามทัน ผมรู้ว่าเธอไม่สามารถตามผมได้ทัน หรือทำเส้นทางที่ผมมักจะวิ่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ