บทที่ 52

อิซาเบล

เช้าตรู่ ฉันนั่งสมาธิเงียบๆ บนเก้าอี้สนามหน้าบ้าน ท่ามกลางฝูงชนที่มารวมตัวกัน พยายามไม่สนใจความเจ็บปวดที่รู้สึก นั่นเป็นเรื่องปกติ เพราะฉันกำลังจะคลอดในไม่ช้า ฉันละเลยมันและมองไปรอบๆ สมาชิกในกลุ่มผู้ใหญ่ทั้งหมดจากทุกกลุ่มที่เขานำมาเข้าร่วมอยู่ที่นี่ ถึงเวลาที่จะต้องเป็นลูนาที่มั่นคงตามที่พว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ