บทที่ 129 การชดเชยโดยไม่มีเง

แองเจล่าเม้มปาก สายตาเธอเริ่มเลือนลางขณะที่เอ่ยเสียงเบาว่า "อืม"

เธอเสริมว่า "ฉันจะไม่ถามอีกแล้ว"

เธอคิดอะไรอยู่ถึงได้ถามคำถามแบบนั้น

เธอหันหลังให้แล้วทรุดตัวลงนั่งที่ขอบเตียงราวกับว่าคำพูดเหล่านั้นได้ดูดเอาพลังทั้งหมดของเธอไป

น้ำตาเริ่มคลอ เธอสัญชาตญาณมองขึ้นไปที่เพดานหวังว่าจะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ...