บทที่ 482 มันจบแล้ว

ลิลลี่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น จ้องมองอย่างเลื่อนลอย มือเอื้อมขึ้นไปแตะเลือดที่ขมับของเขา

เลือดนั้นข้นหนึบ แต่มันดูเหมือนพลาสมาสังเคราะห์มากกว่า

เลือดจริงไม่ได้เป็นแบบนี้

ลิลลี่สะดุ้งตื่นจากภวังค์ รอยยิ้มอ่อนแรงปรากฏที่มุมปาก "คุณโกหกฉัน" เธอกระซิบ

กระสุนที่คาร์ลอสยิงทะลุเข้าหัวใจเธอ—เป็นบาดแผลถึงตาย ...