บทที่ 16

โดมินิก

ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดทั้งหมดนั่นออกไป แต่ผมทนเห็นเธอร้องไห้ไม่ได้ พ่อผมพูดถูก เธอจับไข่ผมไว้แน่น และถ้าเธอรู้ว่าเธอมีอิทธิพลกับผมมากแค่ไหน ผมคงไม่มีวันได้พบความสงบเลย ผมแค่นั่งข้างๆ เธอ จับมือเธอไว้ ผมไม่ได้พูดอะไรอีก เธอเต็มใจที่จะให้โอกาสพวกเรา และนั่นคือสิ่งสำคัญที่สุด เราจะหาทางออกกันเอง

...