บทที่ 109 การเป็นแฟน

เมื่อได้ยินคำพูดของโอฟีเลีย มือของฟินเนแกนที่วางอยู่บนอกเธอก็หยุดชะงัก เขาลืมตาขึ้น สายตาลึกล้ำจับจ้องที่ติ่งหูแดงระเรื่อของเธอ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน

เขาเข้าใจความกังวลของเธอ โอฟีเลียกำลังเหลือทางออกไว้ให้ตัวเอง เธอยังไม่รู้สึกมั่นคงพอ

หลังจากที่รู้สึกเหมือนผ่านไปชั่วนิรันดร์โดยไม่มีการตอบสนองจา...