บทที่ 532 ความจำเสื่อมปลอม

ฟินเนแกนพยายามยื่นมือออกไปและโบกมันตรงหน้าตา ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย คาดว่าน่าจะผ่านไปสองหรือสามวันแล้วตั้งแต่เกิดเหตุการณ์นั้น โอฟีเลียคงกำลังเป็นบ้าเป็นหลังแน่ๆ แต่เขาไม่สามารถออกไปได้ และด้วยดวงตาที่มองไม่เห็น เขายิ่งไม่รู้เลยว่ารอบตัวเป็นอย่างไร

คำนวณเวลาแล้ว เขาได้ยินเสียงฝีเท้าอีกครั้ง จาก...