บทที่ 622 ต่อหน้าวอร์มี่ ทุกคนเป็นเยาวชน

ฟินเนแกนอยากรอให้ลอยด์ออกไปก่อนแล้วค่อยลงมือตอนที่วอร์มี่อยู่คนเดียว

แต่เขาไม่มีโอกาสเลย

เพราะวอร์มี่จำได้เฉพาะลอยด์เท่านั้น ไม่สนใจคนอื่น ลอยด์จึงต้องพาเธอไปด้วยทุกที่

ถึงวอร์มี่จะพูดไม่ได้ แต่สีหน้าของเธอบอกได้ทุกอย่าง ไม่ว่าลอยด์จะทำอะไร เธอก็ตื่นเต้นดีใจ ตบมือเล็กๆ หัวเราะคิกคัก

ถ้าเธอพูดได้...