บทที่ 274 เธอไม่เลวนัก!

ฟีบีกลับมาที่วอร์ด ร่างกายของเธอพบความสบายเมื่อแนบชิดกับกระจกหน้าต่างที่เย็น ฝ่ามือของเธอลูบไล้ไปตามรูปทรงของท้องอย่างอ่อนโยน เป็นการเตือนความทรงจำอันขมขื่นถึงชีวิตเล็กๆ ที่เคยเบ่งบานอยู่ภายในเธอเมื่อสามปีก่อน

นิ้วมือของเธอโอบกอดท้องอย่างปกป้อง เป็นการแสดงออกถึงความรู้สึกผิดและการตำหนิตัวเองที่กัดก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ