บทที่ 937 ฉันหัวเราะกับความโง่ของท่าน

ฟีบี้จ้องมองแมดิสันอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาทันที ทิ้งให้แมดิสันยืนงงเป็นไก่ตาแตก “นี่เธอบ้าไปแล้วรึไง มีอะไรน่าขำนักหนา”

เสียงหัวเราะของฟีบี้เบาลงเล็กน้อย “ฉันขำที่เธอไม่รู้อะไรเลยต่างหากล่ะ”

แมดิสันถลึงตาใส่เธออย่างโกรธเคือง “ฟีบี้ ระวังปากของเธอไว้หน่อยนะ”

“ถ้าเธอมีสมองสักหน่อย ก็คง...