บท 1297

"ในที่สุดก็ปลอบคุณได้สำเร็จแล้ว คุณหนู คุณต้องรู้นะว่าผมไม่เคยต้องอ่อนน้อมถ่อมตนขอร้องผู้หญิงคนไหนขนาดนี้มาก่อนเลย"

ตอนกลางวัน ความโกรธได้ครอบงำอารมณ์ทั้งหมดของผม ถึงได้บุกเข้าไปในร่างกายเธออย่างไม่ยั้งแบบนั้น เพราะกลัวจะสูญเสียเธอไป

"พูดให้ฟังดีดี ใครจะเชื่อคุณล่ะ?"

เธอชายตามองผมอย่างเหยียดๆ แล้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ