บท 12

ภายนอกสายฝนฤดูใบไม้ร่วงโปรยปรายไม่ขาดสาย

หยดน้ำจากชายคาหยดลงกระทบแผ่นหินสีเขียวเบื้องล่าง ดังหยดแท็ก ๆ ราวกับกำลังระบายความในใจ ความเงียบสงัดยามราตรียิ่งขับให้เสียงหยดน้ำชัดเจนยิ่งขึ้น จนทำให้หมู่ซังรู้สึกกระสับกระส่าย พลิกตัวไปมาไม่อาจข่มตาหลับได้ จึงสวมเสื้อคลุมลุกขึ้น

ยามค่ำคืนนางไม่เคยให้ใคร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ