บท 130

ความงามดุจแสงอรุณ

ความงามดุจแสงอรุณเจิดจ้า ใบหน้าประดุจหยก คิ้วดั่งภาพวาด เปี่ยมด้วยเสน่ห์อันล้ำค่า งดงามเหนือใคร

มู่ซางมองแสงแดดที่ลอดผ่านลวดลายมงคลบนหน้าต่าง ส่องสว่างเข้ามาในใจอย่างไร้เหตุผล ภายนอกเป็นวสันต์อันสดใส ขณะที่นางอยู่ในความมืดมนแต่โหยหาแสงสว่าง ความปรารถนาที่จะออกไปเดินเล่นเพิ่มขึ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ