บท 146

พระราชินีหยางค่อยๆ เอ่ยว่า "เรื่องในอดีตใครเล่าจะพูดให้กระจ่างได้ ข้าเกรงว่าแม้หมิ่นเฟยจะมีปากทั้งร่างก็คงอธิบายไม่ชัดแจ้ง" เมื่อเวลาผ่านไปหลายปี ความทรงจำย่อมคลาดเคลื่อนไปบ้าง ไม่มีใครกล้ายืนยันสิ่งใดอย่างแน่ชัด อีกอย่าง คนเป็นไม่มีทางเถียงชนะคนตายได้ พระนางกล่าวอย่างเดือดดาล "ถึงหมิ่นเฟยจะพูดได้ชั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ