บท 23

นางกำนัลเหวินจู้จากวังของพระราชชนนีเสด็จมาส่งพระดำรัส กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่าพระราชชนนีทรงมีพระประสงค์ให้หมู่พิ้นไปเป็นเพื่อนสนทนา

หมู่ซางตอบด้วยรอยยิ้ม "ข้าควรไปถวายพระพรอยู่แล้วเพคะ"

ป้าเหวินจู้มองหมู่ซางที่สลัดความเยาว์วัยไปแล้ว ดวงหน้างามแฝงเสน่ห์ คงผ่านค่ำคืนอันแสนหวานมา สมดังที่แม่นมซี่ก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ