บท 47

"หากหม่อมฉันกินอีกคำหนึ่ง ท่านไท่โฮ่วคงจะยิ่งดีพระทัย" มู่ซางกะพริบตาอย่างไร้เดียงสา ความจริงแล้วไท่โฮ่วนั้นเหงาอยู่มาก แม้ภายนอกจะดูเพียบพร้อมด้วยยศศักดิ์และเกียรติยศ แต่พระโอรสก็วุ่นวายกับราชกิจทั้งวัน แม้จะได้พบกันก็เป็นเพียงชั่วครู่ ฮองเฮาและนางสนมต่างก็มีธุระของตน อีกทั้งไท่โฮ่วเองก็ไม่ประสงค์จ...