บท 327

แต่เพิ่งนั่งลงเด็กก็ตื่น ร้องไห้ขึ้นมาทันที จางอี้ถึงกับพูดไม่ออก โชคดีที่หวังซานซานเดินเข้ามาย่อตัวลง เริ่มหยอกล้อเด็ก

เนื่องจากจางอี้นั่งอยู่ ส่วนหวังซานซานย่อตัว จากมุมมองของเขาที่มองไปข้างหน้า พอดีเห็นทิวทัศน์ขาวๆ อันงดงาม

ทันใดนั้น จางอี้ถึงกับตะลึง รีบยืดหลังตรงทันที ทำให้มุมมองสูงขึ้น เห็นได้...