บท 394

"อื้ม"

ทันใดนั้น เจ้าวเสี่ยวเซีย ครางเบาๆ ใบหน้าสวยเริ่มแดงระเรื่อ พยายามดิ้นเพื่อจะลุกขึ้นนั่ง

แต่จางอี้กลับกดเธอไว้ใต้ร่างเขาแน่น มือใหญ่ล้วงเข้าไปในคอเสื้อของเธอโดยตรง ไร้สิ่งกีดขวางคว้าจับความอวบอิ่มนุ่มนวล สัมผัสอย่างนุ่มนวลแต่หนักแน่น

สัมผัสที่ไม่ได้รู้สึกมานานทำให้เขาเคลิ้มไม่อยากปล่อยมือ ...