บท 529

สิ่งที่ทรมานที่สุดคือกลิ่นหอมยั่วยวนที่แผ่ออกมาจากร่างของอวี่เหยา ราวกับกำลังเย้ายวนเขาอยู่ ทำให้จมูกของเขาไม่อาจหยุดสูดดมกลิ่นนั้น

เมื่อก้มหน้าลงมองเล็กน้อย สายตาของจางอี้ก็เริ่มเบิกกว้างขึ้น

เพราะอวี่เหยากำลังนั่งยองๆ อยู่ ลำตัวท่อนบนโน้มไปข้างหน้าเล็กน้อย จากมุมมองของเขาพอดีกับที่จะมองเข้าไปในป...