บท 594

ยูกุ้ยฮวาชายตามองอี๋เหยาอย่างมีเลศนัย แล้วส่ายสะโพกเดินออกจากห้อง พลางปิดประตูตามหลัง

อี๋เหยาทรุดตัวลงนั่งบนเตียงอย่างหมดแรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล ในใจรู้สึกไม่มั่นใจ เอ่ยเสียงสั่นๆ ว่า "เสี่ยวอี้ เธอว่า..."

ก่อนที่เธอจะพูดจบ จางอี้ก็พูดตัดขึ้นมา "ป้าวางใจเถอะครับ เรื่องนี้ผมจัดการเอง เสี่ยวเซ...