บท 908

ตอนนี้จางอี้นั่งลงที่ตำแหน่งคนขับ หลิวชุนร่างเล็กบางค่อยๆ นั่งลงมา เขารู้สึกเหมือนได้อุ้มผ้าไหมอย่างดี หรือราวกับได้อุ้มก้อนเมฆขาวลอยฟู ทั้งนุ่มทั้งเบา สบายจนแทบจะลอยขึ้นไปได้!

แต่หลิวชุนกลับขยับสะโพกเล็กๆ ไปมาบนตักจางอี้อย่างยั่วยวน "ครูคะ ตัวคุณแข็งจังเลย ทิ่มๆ โอ๊ย ไม่สิ กดเจ็บหมดเลยค่ะ!"

โอ้ยเ...