บท 137

คุนจิงนั่งตะแคงอยู่ริมหน้าต่าง จ้องมองออกไปด้านนอกอย่างเงียบงัน รุ่ยรุ่ยย่องเข้ามาด้านหลังเขาอย่างแผ่วเบา เธอมองตามสายตาของเขาออกไป ขมวดคิ้วเล็กน้อย ที่นั่นไม่มีอะไรเลย มีแค่หน้าต่างบานหนึ่งที่ปิดสนิท เขากำลังมองอะไรกันนะ? เธอสูดลมหายใจลึก ยกมือโบกไปมาตรงหน้าเขา แล้วกระโดดไปนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ