บท 124

: นวนิยายจีน

น้าสาวกระโดดขึ้นหลังผม ขาทั้งสองที่เรียวยาวรัดเอวผมแน่น แล้วหัวเราะคิกคักพลางพูดว่า "ขี่ม้า"

"ไปละนะ" ผมแบกน้าสาววิ่งเหยาะๆ ไปทางที่พักของเรา

ไม่นานเราก็มาถึงใต้ตึก น้าสาวตบไหล่ผมเบาๆ "พอแล้วล่ะ เธอคงเหนื่อยแล้ว ปล่อยฉันลงเถอะ"

"ไม่เหนื่อยหรอกครับ น้าตัวเบามาก ผมแบกไหว"

ผมไม่สนใจค...