บท 92

ตุบ!

เซินจิ่วเตะถังไม้สีดำเล็กๆ กระเด็นไป

เขายืนกอดอก ไม่พูดอะไร เด็กหนุ่มอายุสิบสี่หรือสิบห้าหดตัวเล็กน้อย

น้องๆ ที่อยู่ข้างๆ ต่างใช้สายตาสนับสนุน เขาจึงฝืนใจพูดอย่างดื้อรั้น "เซินจิ่ว นายอย่าเผด็จการนักเลย ถนนเส้นนี้ไม่ได้เป็นของนาย ทำไมถึงไม่ให้พวกเราอยู่ที่นี่ด้วย!"

ถนนใหญ่เส้นนี้กว้างขวางแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ