บท 202

ฉันมองปึงอี้ซวนด้วยความตกตะลึง

ปึงอี้ซวนกัดริมฝีปาก พยักหน้าเบาๆ

"หลิงเฟิง?"

ฉันสูดลมหายใจเฮือกใหญ่

ไอ้หมอนี่หายหน้าไปนานมากแล้ว นับตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่มันวางแผนซ้อมฉันจนหัวไม่อาจเงยได้ ก็หายเงียบไปเลย บางทีการที่มันจัดการทั้งฉันและพี่เต้าได้ในคราวเดียว คงถือเป็นศึกแห่งการสถาปนาตัวเองของมัน ช่องว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ