บท 43

วันรุ่งขึ้น ณ โรงพยาบาลประจำเมือง

ซูชิงลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า หลังจากสายตาพร่าเลือนชั่วครู่ ในที่สุดเธอก็มองเห็นสภาพแวดล้อมรอบตัวได้ชัดเจน

คุณแม่หานซิวเยี่ยนนั่งหลับอยู่ข้างเตียงพร้อมกับอุ้มเสี่ยวหย่า ลูกสาวของเธอไว้ในอ้อมแขน

เสี่ยวหย่าหลับไปแล้ว บนใบหน้าเล็กๆ ยังมีร่องรอยคราบน้ำตาเห็นได้รางๆ

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ