บท 172

ในขณะที่ผมกำลังแปลกใจอยู่นั้น ห้องชิงกังก็เดินเข้ามาตบไหล่ผมพลางหัวเราะคิกคัก

รอยยิ้มนั้นช่างลึกลับเหลือคาดเดา

"ไปดูเมียน้อยของนายหน่อย" ห้องชิงกังพูดพลางดึงแขนผมเดินเข้าไปในลานบ้าน

ผมอึ้งไปชั่วขณะ ท่าทีของเขาเปลี่ยนไปเร็วเกินไปหรือเปล่านี่?

ห้องชิงกังเปลี่ยนจากความแข็งกร้าวเมื่อครู่เป็นยิ้มแย้มแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ