บท 47

เมื่อเสิ่นซีเอี้ยนออกจากสวนสาธารณะกลางเมือง

เสิ่นซีเอี้ยนที่เพิ่งออกจากสวนสาธารณะกลางเมือง ในที่สุดก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป น้ำตาหยดลงมาเปาะๆ เมื่อครู่ต่อหน้าเฉินซานซานเธอยังสามารถแสร้งทำเป็นยิ้มราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เมื่อเธอจากมาแล้ว เธอก็ไม่อาจกลั้นความเจ็บปวดในใจได้อีกต่อไป

เสิ่นซีเอี้ยนไม่มีอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ