บท 1145

ผมมองดวงตาของเผิงเผิงอย่างพินิจพิเคราะห์ ในแววตาของเขาราวกับมีความอิจฉาและชิงชังแฝงอยู่อย่างจางๆ

ผมส่ายหน้าปฏิเสธความคิดนั้น แต่หลังจากมองหลายครั้งก็คิดว่าคงเป็นเพราะตัวเองตาลายไปเอง สองวันมานี้ทำให้ผมเครียดจนประสาทตึง แววตาของเผิงเผิงดูคลุมเครือ ผมเองก็ไม่อาจมั่นใจได้

หลังจากที่ภรรยาผมกับเผิงเผ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ