บท 284

วรรณกรรมจีน

"อื้อออ~" ภายใต้การเล้าโลมของผม แย้มสิน (เหยียนซิน) ก็เริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว แววตาของเธอเริ่มพร่าเลือน หายใจหอบถี่ แทบจะเปล่งเสียงพูดไม่ออก

น้ำหวานจากส่วนล่างของเธอไหลเยิ้มชัดเจนยิ่งขึ้น บางส่วนถึงกับไหลลงมาถึงขาของผม

ผมรู้ว่าโอกาสของผมมาถึงแล้ว จึงถอยสิ่งที่ติดตัวมาออกไปเล็กน้อย...