บท 1198

ตอนนั้นผมเหมือนวัวกระทิงที่คลุ้มคลั่ง ฉีกเสื้อผ้าตัวเองออก ตาแดงก่ำ พละกำลังพลุ่งพล่าน

ชั่วพริบตา ร่างกายของเราทั้งสองก็เปลือยเปล่าเผชิญหน้ากัน

ลมหายใจของหวังวั่นฟางเริ่มถี่กระชั้น คำพูดที่เปล่งออกมาก็ยิ่งพร่าเลือน

ผมไม่ปิดบังอาวุธร้ายของตัวเองอีกต่อไป ยกท่อนไม้ดำยาวด้วยมือเดียว แล้วแทงลงไป...

เพียง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ