บท 1296

เช่นเดียวกัน เกาหมี่หมี่ก็เห็นเกาผิงค่อยๆ เดินมาทางนี้ตั้งแต่แรกแล้ว ขณะที่ในห้องฉันกับจางอวี่เหอไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ทำให้เธอทั้งตกใจและกลัว

จำใจต้องเอ่ยปากทักคนที่เธอเรียกว่าพ่อ

เมื่อได้ยินเสียงลูกสาว เกาผิงรู้สึกสงสัยในใจ ปกติลูกสาวคนนี้ไม่เคยทักเขาก่อนเลย วันนี้เป็นอะไรไป

เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ แ...