บท 185

“เอาไปเถอะ” หลี่เยว่เอ๋อไอเบาๆสองครั้ง “หมอนรองหลัง ดอกไม้ เอาไปให้หมด...”

ทั้งห้องผู้ป่วยเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้ บวกกับสิ่งที่อยู่หลังเอวทำให้เธอรู้สึกไม่สบาย จนหายใจลำบาก

“แม่ นี่เป็นความกตัญญูของเหยาเหยา!” สวี่อ้ายฉินรู้สึกเกลียดชังคุณย่าที่ไม่รู้จักบุญคุณ แต่ยังทำท่าทางกตัญญู “เหยาเหยายังซื้...