บท 403

“อา……” วังตงฉีหมดสติไปทันที ไม่มีแรงแม้แต่จะขอร้องให้อภัย ล้มลงบนพื้นแบบนั้น

หลีอี้หานมองเด็กสาวที่น่าสงสารตรงหน้า เขาดึงชุดสูทที่เธอสวมอยู่ขึ้นมาเพื่อปกปิดชุดราตรีด้านใน

“พี่หลี…” อินปั้นปั้นยังคงร้องไห้ ใบหน้าแดงก่ำ มือข้างหนึ่งจับเสื้อของหลีอี้หานอย่างไม่รู้ตัว กลัวว่าเขาจะจากไป

“ไม่ต้องกลัว ฉันอ...