บท 946

แม้กระทั่งเธอสามารถรู้สึกถึงจิตวิญญาณของเธอที่ค่อยๆ หลุดออกจากร่างกาย

“ซาซ่า ซาซ่า…”

เสียงที่คุ้นเคยเรียกเธอเบาๆ

เป็นเสียงของแม่จางใช่ไหม?!

เสียงของแม่จาง!!

เกาอวี่ซาพยายามลืมตาหาแม่จาง แต่สิ่งที่เห็นคือความมืดมิดรอบตัว ราวกับอยู่ในสถานที่ที่เย็นและมืดมิด ไม่เห็นอะไรเลย…

เธอรู้สึกกลัวและ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ