บท 101

โทรศัพท์เงียบไปหลายวินาที เสียงของฉินจืออี้ที่มีน้ำตาเอ่อล้นมา “ฉันรู้ แต่ฉันไม่รู้จะไปหาใครนอกจากเธอ... ขอโทษนะ ฉันจะหาทางเอง ไม่รบกวนเธอแล้ว...”

พอพูดจบ ฉินจืออี้ก็วางสายไป

เซินเยี่ยนจือขมวดคิ้วแน่น ความรำคาญพุ่งขึ้นมาในใจ

เขาชอบความอ่อนโยนและความเข้าใจของฉินจืออี้ แต่เขาไม่ต้องการมีความสัมพันธ์กั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ