บท 12

ไม่นาน รถก็จอดที่หน้าฟู่ซิงหยวน จี้อี่หนิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“คุณอา ขอบคุณที่มาส่งฉันกลับบ้าน”

เธอกำลังจะลงจากรถ แต่ทันใดนั้นก็มีร่มยื่นเข้ามาตรงหน้า

จี้อี่หนิงตกตะลึงชั่วขณะ แล้วสังเกตเห็นมือที่ยาวเรียวเหมือนต้นไผ่ของเสินซือ ในฐานะที่เธอชื่นชอบมือของคนอื่น ในอดีตเธอเคยชื่นชอบเสินเยี่ยนจือเพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ