บท 334

ทั้งสองคนกลิ้งลงไปในที่ที่มีความลาดเอียงน้อยกว่า ซู่อี่หนิงรีบคว้าพุ่มไม้ข้าง ๆ แม้ว่าหนามของพุ่มไม้จะทิ่มเข้ามือแต่เธอก็จับไว้แน่นไม่ปล่อย ในที่สุดทั้งสองก็หยุดลงได้

ซู่อี่หนิงถอนหายใจโล่งอก หันไปมองเสิ่นซื่อ เห็นเขาหลับตาแน่น หน้าซีด เหงื่อเย็นไหลออกมาจากหน้าผาก ทำให้ใจของเธอหนักอึ้งทันที

"เสิ่น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ