บท 335

“ขอบคุณค่ะพ่อ!”

สายตาของเฉินซื่อย้ายจากตัวโต้วโต้วไปที่ใบหน้าของซู่อี่หนิง แววตาเต็มไปด้วยความซับซ้อนที่แวบผ่านอย่างรวดเร็วแล้วกลับสู่ความสงบ

“คุณซู่ คุณฟื้นตัวเป็นอย่างไรบ้าง?”

เมื่อได้พบกับสายตาเย็นชาของเฉินซื่อ ซู่อี่หนิงตกใจเล็กน้อย

ไม่รู้ว่าเป็นความรู้สึกผิดของเธอหรือไม่ แต่เมื่อครู่เธอรู้สึกว่...