บท 338

สายตาของซู่อี่หนิงเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน “คุณเรียกอายุสามสิบกว่าๆ ว่ายังหนุ่มเหรอ? นี่มันเรียกว่าเด็กโตมากกว่า”

ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินเสว่หลงคอยเก็บกวาดปัญหาที่เสิ่นเยี่ยนจือก่อขึ้นตลอด เสิ่นเยี่ยนจือก็จะไม่กล้าทำอะไรตามใจชอบมากขึ้นเรื่อยๆ จนถึงขนาดลักพาตัวคนอื่นได้

“คุณซู... ขอเพียงคุณยอมปล่อยเยี่ยนจือ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ