บท 438

ดวงตาของเสิ่นอีซิ่วส่องประกายเล็กน้อย มองไปที่ดวงตาของซือเวยด้วยความอ่อนโยนมากขึ้น “เวยเวย ขอบคุณนะ”

สายตาของเขาตรงและร้อนแรง ซือเวยถูกมองจนรู้สึกไม่สบายใจ เลี่ยงสายตาแล้วพูดว่า “ก็สายแล้ว คุณกลับเถอะ”

“อืม คุณกลับไปนอนเร็วๆ ละ ฝันดีนะ”

“ฝันดี”

ซือเวยมองรถของเสิ่นอีซิ่วออกไป แล้วหันกลับไปยังบ้านตระก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ