บท 471

เสิ่นสี่มองเธอแวบหนึ่งแต่ไม่พูดอะไร

ห้องส่วนตัวเงียบลง บรรยากาศก็เริ่มอึดอัด

เจียงหยูเวยก้มหน้า รออยู่สักพักแต่ไม่เห็นว่าเสิ่นสี่จะพูดอะไร จึงเงยหน้ามองเขา "คุณเสิ่น... ฉันขอโทษจริงๆ ตอนนั้นฉันถูกความโลภครอบงำ ทำให้เกิดความเสียหายต่อชิงหง ฉันยินดีชดใช้ความเสียหาย หวังว่าคุณจะใจดีปล่อยฉันไป ปล่อยตระก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ