บท 509

ซูอี่หนิงรีบปลอบโยนเขา “ขอโทษนะคะ แม่มาสายไปหน่อย”

เธอกอดและปลอบโยนอยู่พักหนึ่งจนกระทั่งอารมณ์ของโตโต้ค่อยๆ สงบลง แต่ยังคงสะอื้นอยู่และมีน้ำตาอยู่ที่หางตา

ซูอี่หนิงเช็ดน้ำตาให้เขา พูดเบาๆ “ไม่ร้องนะ แม่จะพาเธอกลับบ้านเดี๋ยวนี้”

“อืม”

ซูอี่หนิงลุกขึ้นยืน พบว่าเวินลี่เจ๋อยืนอยู่ข้างๆ ยังไม่ไปไหน เธอขม...