บท 401

บทที่สี่ร้อยเอ็ด ทางเลือก

เขาพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้จิ่วจิ่วจับสังเกตได้ พูดด้วยน้ำเสียงสุขุมว่า “พ่อจะไปคุยกับคุณย่าสักหน่อย ลูกกลับบ้านไปก่อนนะ”

“แต่ว่าแผลของพ่อ...”

“ไม่สำคัญ” ยังไงซะ คนที่เขาแคร์ที่สุด ก็ไม่แคร์เขาแล้ว

ลี่เป่ยเฉินรีบไปถึงโรงพยาบาล เสิ่นถังยังคงตื่นอยู่ เธอกำลังเงยหน้าโดยม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ