บท 625

บทที่ 625 โม่เป่าค่อนข้างมั่นใจแล้ว

เหงื่อเย็นไหลซึมจากขมับขาวเนียนของโม่เป่า อุณหภูมิร่างกายของเขากำลังลดต่ำลง

“โม่เป่า… โม่เป่า? ลูกเป็นอะไรไป!”

จิ่วจิ่วเห็นเขานิ่งอึ้ง ดวงตาฉายแววหวาดผวา เขาตกใจจนสะดุ้ง รีบเขย่าแขนน้องชาย

“ไม่มีอะไร!” โม่เป่าสูดหายใจลึก ในหัวของเขาสับสนวุ่นวายไปหมด เขาบอกจิ่ว...