บท 120

ลู่เจ๋ออยู่ในห้องหนังสือเป็นเวลานาน

เขาหยิบจานที่แตกใบนั้นขึ้นมา มองดูอยู่ครู่หนึ่งแล้วค่อยๆ โยนทิ้งลงถังขยะ เขานั่งลงบนโซฟาอย่างหมดแรง เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แต่กลับรู้สึกว่าแสงไฟแยงตา เขาจึงใช้ฝ่ามือบังไว้

ฝ่ามือของเขารู้สึกเจ็บแปลบๆ เตือนให้เขารู้ว่าเมื่อครู่เขาออกแรงมากแค่ไหน

เขาถึงกับตบเฉียวซวิน…

...