บท 159

หนูน้อยลู่เหยียนจำได้ว่าเป็นพ่อของเธอ

เจ้าตัวเล็กน้อยใจ เพราะพ่อไม่ได้อยู่ข้างๆ มานานแสนนาน เดิมทีควรจะดีใจกระโจนเข้าไปหา แต่ตอนนี้กลับเอาแต่กอดขาแม่ของเธอ

ลู่เจ๋อจับแขนเล็กๆ ของเธอ ค่อยๆ ดึงเข้ามาอยู่ข้างกาย

สุดท้ายก็ทนไม่ไหว กอดเธอไว้ในอ้อมแขนแน่น เขาได้กลิ่นน้ำนมจางๆ จากตัวเธอ ในใจรู้สึกเจ็บปว...