บท 217

ตอนนั้นเอง เฉียวซวินก็เดินลงมาจากชั้นบนพอดี เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า “ลู่เจ๋อตื่นแล้ว! ฉันควรกลับได้แล้ว”

คุณนายลู่ดีใจจนน้ำตาไหล “ตื่นแล้วก็ดี! ตื่นแล้วก็ดี”

คงจะดีใจมากเกินไป เธอก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปจับมือเฉียวซวิน แต่เฉียวซวินถอยหลังไปก้าวหนึ่ง พูดอย่างเย็นชาว่า “เขาตื่นแล้ว ฉันก็ควรไปไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ